پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی مزمن است که باعث تجمع سریع سلول های پوستی می شود. این تجمع سلول ها باعث پوسته پوسته شدن سطح پوست می شود.

التهاب و قرمزی در اطراف پوسته نسبتاً شایع است. مقیاس های معمولی پسوریازیس به رنگ نقره ای مایل به سفید هستند و در تکه های ضخیم و قرمز رنگ رشد می کنند. گاهی اوقات ، این وصله ها ترک خورده و خونریزی می کنند.

پسوریازیس نتیجه روند تولید پوست با سرعت بالا است. به طور معمول ، سلول های پوست در اعماق پوست رشد می کنند و به آرامی به سطح بالا می روند. در نهایت ، آنها سقوط می کنند. چرخه زندگی معمول سلولهای پوستی یک ماه است.

در افراد مبتلا به پسوریازیس ، این روند تولید ممکن است فقط در طی چند روز اتفاق بیفتد. به همین دلیل ، سلول های پوستی فرصت ندارند از بین بروند. این تولید بیش از حد سریع منجر به تجمع سلول های پوستی می شود.

فلس به طور معمول در مفاصل ، از جمله آرنج و زانو ایجاد می شود. آنها ممکن است در هر نقطه از بدن ایجاد شوند ، از جمله:

دست ها
پا
گردن
پوست سر
صورت
انواع کمتر شایع پسوریازیس بر ناخن ها ، دهان و اطراف دستگاه تناسلی تأثیر می گذارد.

طبق یک مطالعه ، حدود 7.4 میلیون آمریکایی به پسوریازیس مبتلا هستند. این معمولا با چندین شرایط دیگر همراه است ، از جمله:

دیابت نوع 2
بیماری التهابی روده
بیماری قلبی
آرتروز پسوریازیس
اضطراب
افسردگی
انواع مختلف پسوریازیس چیست؟
پنج نوع پسوریازیس وجود دارد:

پسوریازیس پلاکی
پسوریازیس پلاک متداول ترین نوع پسوریازیس است.

آکادمی پوست آمریکا (AAD) تخمین می زند که حدود 80 درصد افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس پلاک دارند. باعث ایجاد لکه های قرمز و ملتهبی می شود که مناطقی از پوست را می پوشاند. این تکه ها غالباً با مقیاس یا پلاکهای نقره ای مایل به سفید پوشانده می شوند. این پلاک ها معمولاً در آرنج ، زانو و پوست سر دیده می شوند.

پسوریازیس گوتات
پسوریازیس گوتات در کودکی شایع است. این نوع پسوریازیس باعث ایجاد لکه های کوچک صورتی می شود. شایعترین مکانهای پسوریازیس گوتات شامل تنه ، بازوها و پاها است. این لکه ها به ندرت مانند پسوریازیس پلاک ضخیم یا برجسته هستند.

پسوریازیس پوسچولار
پسوریازیس پوسچولار در بزرگسالان بیشتر دیده می شود. باعث ایجاد تاول های سفید و چرکی و نواحی وسیعی از پوست قرمز و ملتهب می شود. پسوریازیس پوسچولار به طور معمول در نواحی کوچکتری از بدن مانند دست ها یا پاها قرار دارد ، اما می تواند به طور گسترده ای گسترش یابد.

پسوریازیس معکوس
پسوریازیس معکوس باعث ایجاد مناطق روشن پوست قرمز ، براق و ملتهب می شود. تکه های پسوریازیس معکوس در زیر بغل یا سینه ها ، در کشاله ران یا اطراف چین و چروک در اندام تناسلی ایجاد می شوند.

پسوریازیس اریتودرمیک
پسوریازیس اریتودرمیک نوعی پسوریازیس شدید و بسیار نادر است.

این فرم غالباً قسمتهای بزرگی از بدن را همزمان در بر می گیرد. پوست تقریباً آفتاب سوخته به نظر می رسد. ترازوهایی که اغلب در مقاطع یا ورقهای بزرگ رشد می کنند. غیر معمول نیست که فردی مبتلا به این نوع پسوریازیس تب کند یا خیلی بیمار شود.

این نوع می تواند زندگی را تهدید کند ، بنابراین افراد باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنند.

تصاویری از انواع مختلف پسوریازیس را بررسی کنید.

علائم چیست؟
علائم پسوریازیس در افراد مختلف متفاوت است و به نوع پسوریازیس بستگی دارد. نواحی پسوریازیس می توانند به اندازه چند پوسته پوست سر یا آرنج باشند ، یا قسمت اعظم بدن را بپوشانند.

شایعترین علائم پسوریازیس پلاک عبارتند از:

لکه های قرمز ، برجسته ، ملتهب پوست
ترازوها یا پلاک های نقره ای مایل به سفید روی تکه های قرمز
پوست خشک که ممکن است ترک بخورد و خونریزی کند
درد در اطراف تکه ها
احساس خارش و سوزش در اطراف تکه ها
ناخن های ضخیم و حفره دار
مفاصل دردناک و متورم
همه افراد همه این علائم را تجربه نخواهند کرد. برخی از افراد اگر نوع پسوریازیس کمتری داشته باشند علائم کاملاً متفاوتی را تجربه خواهند کرد.

بیشتر افراد مبتلا به پسوریازیس "چرخه" علائمی را پشت سر می گذارند. این بیماری ممکن است علائم شدیدی را برای چند روز یا چند هفته ایجاد کند و سپس علائم برطرف شده و تقریباً قابل مشاهده نیستند. پس از آن ، در عرض چند هفته یا اگر با یک ماشه معمول پسوریازیس بدتر شود ، شرایط ممکن است دوباره شعله ور شود. بعضی اوقات ، علائم پسوریازیس کاملاً از بین می رود.

هنگامی که علائم فعال بیماری ندارید ، ممکن است در "بهبودی" به سر ببرید. این بدان معنا نیست که پسوریازیس برطرف نخواهد شد ، اما در حال حاضر بدون علامت هستید.

آیا پسوریازیس مسری است؟
پسوریازیس مسری نیست. نمی توانید بیماری پوستی را از فردی به فرد دیگر منتقل کنید. لمس ضایعه پسوریازیس به شخص دیگر باعث ایجاد این بیماری نمی شود.

مهم است که تحت این شرایط آموزش ببینیم ، زیرا بسیاری از افراد فکر می کنند پسوریازیس مسری است.

طراحی شده توسط پروژه Rubicon
علت پسوریازیس چیست؟
پزشکان در مورد علت پسوریازیس مشخص نیستند. با این حال ، به لطف دهه ها تحقیق ، آنها ایده کلی دو عامل اساسی دارند: ژنتیک و سیستم ایمنی بدن.

سیستم ایمنی
پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است. شرایط خود ایمنی نتیجه حمله بدن به خود است. در مورد پسوریازیس ، گلبول های سفید خون معروف به سلول های T به اشتباه سلول های پوست را مورد حمله قرار می دهند.

در یک بدن معمولی ، گلبول های سفید برای حمله و از بین بردن باکتری های مهاجم و مبارزه با عفونت ها مستقر می شوند. این حمله اشتباه باعث می شود روند تولید سلول های پوستی بیش از حد به مصرف برسد. تولید سلولهای پوستی با سرعت بالا باعث رشد سریع سلولهای جدید پوست می شود. آنها به سطح پوست رانده می شوند ، در آنجا جمع می شوند.

این منجر به پلاک هایی می شود که بیشتر با پسوریازیس مرتبط هستند. حملات به سلولهای پوست همچنین باعث ایجاد مناطق قرمز و ملتهب پوست می شود.

ژنتیک
برخی از افراد ژن هایی را به ارث می برند که احتمال ابتلا به پسوریازیس را در آنها بیشتر می کند. اگر یکی از اعضای خانواده فوری شما مبتلا به بیماری پوستی باشد ، خطر ابتلا به پسوریازیس بیشتر است. با این وجود ، درصدی از افراد مبتلا به پسوریازیس و استعداد ژنتیکی اندک است. طبق بنیاد ملی پسوریازیس (NPF) تقریباً 2 تا 3 درصد از افراد مبتلا به این ژن دچار این بیماری می شوند.

درباره دلایل پسوریازیس بیشتر بخوانید.

تشخیص پسوریازیس
برای تشخیص پسوریازیس ممکن است دو آزمایش یا معاینه لازم باشد.

معاینهی جسمی
اکثر پزشکان با یک معاینه بدنی ساده قادر به تشخیص هستند. علائم پسوریازیس به طور معمول مشهود است و از سایر بیماری ها که ممکن است علائم مشابه ایجاد کند ، تشخیص داده می شود.

در طی این معاینه ، حتماً تمام زمینه های نگرانی را به پزشک خود نشان دهید. علاوه بر این ، اگر اعضای خانواده این بیماری را دارند ، به پزشک خود اطلاع دهید.

نمونه برداری
اگر علائم مشخص نیست یا اگر پزشک می خواهد تشخیص مشکوک آنها را تأیید کند ، ممکن است نمونه کوچکی از پوست را بگیرد. این به عنوان نمونه برداری شناخته می شود.

پوست به آزمایشگاه ارسال می شود و در آنجا با میکروسکوپ بررسی می شود. این معاینه می تواند نوع پسوریازیس شما را تشخیص دهد. همچنین می تواند سایر اختلالات یا عفونت های احتمالی را رد کند.

بیشتر نمونه برداری ها در روز ملاقات شما در مطب پزشک انجام می شود. پزشک شما احتمالاً داروی بی حس کننده محلی تزریق می کند تا بیوپسی درد کمتری داشته باشد. سپس آنها نمونه برداری را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می فرستند.

هنگامی که نتایج برمی گردد ، ممکن است پزشک برای تعیین یافته ها و گزینه های درمانی با شما قرار ملاقات بگذارد.

پسوریازیس باعث: استرس ، الکل و موارد دیگر می شود
"عوامل محرک" خارجی ممکن است یک دوره جدید پسوریازیس را شروع کند. این عوامل برای همه یکسان نیست. همچنین ممکن است با گذشت زمان برای شما تغییر کند.

متداول ترین عوامل ایجاد کننده پسوریازیس عبارتند از:

فشار
استرس غیرمعمول ممکن است شعله ور شود. اگر یاد بگیرید که استرس خود را کاهش داده و مدیریت کنید ، می توانید شعله ور شدن را کاهش داده و از آن جلوگیری کنید.

الکل
مصرف زیاد الکل می تواند باعث شعله ور شدن پسوریازیس شود. اگر بیش از حد از الکل استفاده می کنید ، شیوع پسوریازیس ممکن است بیشتر باشد. کاهش مصرف الکل علاوه بر پوست شما نیز هوشمندانه است. در صورت نیاز به کمک ، پزشک می تواند به شما کمک کند تا برنامه ای برای ترک مشروبات الکلی ایجاد کنید.

جراحت
یک حادثه ، برش یا خراش ممکن است شعله ور شود. عکسبرداری ، واکسن و آفتاب سوختگی نیز می تواند شیوع جدیدی ایجاد کند.

داروها
برخی از داروها محرک پسوریازیس محسوب می شوند. این داروها عبارتند از:

لیتیوم
داروهای ضد مالاریا
داروهای فشار خون بالا
عفونت
پسوریازیس ، حداقل تا حدی ، در اثر حمله اشتباه سیستم ایمنی به سلولهای سالم پوست ایجاد می شود. اگر بیمار هستید یا با عفونت دست و پنجه نرم می کنید ، سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با عفونت بیش از حد رانده می شود. این ممکن است شعله ور شدن دیگری از پسوریازیس را شروع کند. گلودرد یک ماشه مشترک است.

در اینجا 10 عامل دیگر پسوریازیس وجود دارد که می توانید از آنها جلوگیری کنید.

گزینه های درمان پسوریازیس
پسوریازیس هیچ درمانی ندارد. هدف از درمان ها کاهش التهاب و مقیاس ها ، کاهش رشد سلول های پوستی و از بین بردن پلاک ها است. درمان های پسوریازیس به سه دسته تقسیم می شوند:

درمان های موضعی
کرم ها و پمادهایی که مستقیماً روی پوست قرار می گیرند می توانند برای کاهش پسوریازیس خفیف تا متوسط ​​مفید باشند.

درمان های موضعی پسوریازیس شامل موارد زیر است:

کورتیکواستروئیدهای موضعی
رتینوئیدهای موضعی
آنترالین
آنالوگ های ویتامین D
اسید سالیسیلیک
مرطوب کننده
داروهای سیستمیک
افرادی که به پسوریازیس متوسط ​​تا شدید مبتلا هستند و کسانی که به سایر روش های درمانی پاسخ خوبی نداده اند ، ممکن است نیاز به استفاده از داروهای خوراکی یا تزریقی داشته باشند. بسیاری از این داروها عوارض جانبی شدیدی دارند. پزشکان معمولاً آنها را برای مدت کوتاهی تجویز می کنند.

این داروها عبارتند از:

متوترکسات
سیکلوسپورین (Sandimmune)
زیست شناسی
رتینوئیدها
نور درمانی
در این درمان پسوریازیس از نور ماوراio بنفش (UV) یا نور طبیعی استفاده می شود. نور خورشید باعث از بین رفتن گلبولهای سفید خون بیش از حد فعال می شود که به سلولهای سالم پوست حمله می کنند و باعث رشد سریع سلول ها می شوند. نور UVA و UVB ممکن است در کاهش علائم پسوریازیس خفیف تا متوسط ​​مفید باشند.

بیشتر افراد مبتلا به پسوریازیس متوسط ​​تا شدید از ترکیبی از روش های درمانی بهره مند می شوند. در این نوع درمان بیش از یکی از انواع درمان برای کاهش علائم استفاده می شود. برخی از افراد ممکن است در کل زندگی خود از همان درمان استفاده کنند. اگر پوست آنها دیگر به آنچه استفاده می کنند پاسخ ندهد ، ممکن است لازم باشد که بعضی اوقات گاهی اوقات درمان را تغییر دهند.

لینک کوتاه: https://is.gd/tXzeW4